- XII/XIII w. – z inicjatywy arcybiskupów gnieźnieńskich w Biskupicach Ołobocznych zostaje wybudowany drewniany kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła.
- 1357 r. – najstarsza zanotowana wzmianka o istnieniu parafii (powstanie parafii można datować nawet 100 lat wcześniej).
- poł. XVI w. – odbudowa zniszczonego kościoła na polecenie prymasa Jakuba Uchańskiego.
- Początek XVIII w. – decyzja o rozbiórce zniszczonego kościoła i budowie nowej świątyni przez proboszcza ks. Marcina Romieńskiego z woli abpa Stanisława Szembeka (lata ok. 1720–1726).
- 1919–1924 r. – gruntowne odrestaurowanie kościoła przez ks. Kazimierza Kostrzewskiego (właściwie świątynię postawiono od podstaw – przedłużono nawę, dostawiono transept i wieżę). Ze starego budynku przeniesiono belkę tęczową i krucyfiks, zachowano także konstrukcję podchórza.
- W czasie II wojny światowej aresztowano proboszcza ks. Mariana Jezierskiego (zginął w KL Dachau) i kościół zamknięto – sprawy duszpasterskie i szafarstwo sakramentalne przejęła parafia św. Gotarda w Kaliszu.
- Po wojnie kościół został odnowiony i zelektryfikowany.
- 1975 r. – świątynia została wpisana do rejestru zabytków XVIII – wiecznej architektury drewnianej.
- W kolejnych latach staraniem proboszczów: ks. Eugeniusza Lijewskiego i ks. Mariana Kończaka przeprowadzano remonty i konserwację elewacji, zainstalowano wewnątrz kościoła piece akumulacyjne, dobudowano schody na plac przykościelny, odnowiono znalezione na strychu drewniane figury i wykonano wiele prac wewnątrz kościoła.
- 1996-1999 r. – budowa kaplicy przedpogrzebowej
- Kolejni proboszczowie: ks. Witold Słowiński i ks. Damian Marynowski dokonali przy pomocy parafian gruntownych remontów kościoła i plebanii, dzięki którym świątynia parafialna w Biskupicach Ołobocznych jest perełką budownictwa sakralnego.
Na terenie parafii znajdują się jeszcze dwa cmentarze – pierwszy w najbliższym otoczeniu kościoła z kilkoma grobami z przełomu XIX i XX wieku, drugi (obecnie główny cmentarz grzebalny) zlokalizowany kilkaset metrów od kościoła.
Warto wspomnieć jeszcze o istnieniu na terenie 5 krzyży postawionych przy drogach lub na terenach prywatnych, krzyżu misyjnym umieszczonym przy kościele 6 lipca 1947 r., krzyżu na cmentarzu oraz istniejącej przed wojną w Bilczewie kapliczce, w której znajdował się obraz NMP Częstochowskiej, płaskorzeźby św. Józefa i św. Antoniego, rzeźba Pana Jezusa Frasobliwego oraz figura św. Idziego. Zniszczoną w czasie wojny kapliczkę odbudowano w 1991 r. stawiając w niej uratowaną od skutków działań wojennych figurę św. Idziego i obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wspomniana rzeźba Chrystusa, dłuta Antoniego Brylińskiego, znajduje się obecnie w prezbiterium kościoła.